به گزارش قدس آنلاین، اکنون وزیدن آغاز می کند مردی از خانه فاطمه بیرون آمده است تنها و بی کس با دستهای خالی یک تنه بر روزگار وحشت و ظلمت و آهن یورش برده است .« جز مرگ» سلاحی ندارد اما او فرزند خانواده ای است که هنر خوب مردن را در مکتب حیات خوب آموخته است.
در این جهان هیچکس نیست که همچون او بداند « چگونه باید مرد» دانشی که سپاه نیرومند و سراپا سلاح دشمن او که بر جهان حکومت میداند از آن محروم است و این است که قهرمان تنها به پیروزی خویش بر انبوه سپاه خصم اینچنین مطمئن است.این چنین مصمم و بی تردید است به استقبال آمده است.
اندک اندک آفتاب از میان آسمان به سوی باختران سرازیر گشت خون زمین کربلا را گرفت ساعتی از ظهر عاشورا گذشت فاجعه عظما شهادت کبری واقع شد.
سرحسین در دست دشمن- الله اکبر- هوا تیره وتار شد. زمین لرزان گشت و خورشید گرفت و سپس خورشید حقیقت طلوع کرد .
بدین سان خون حسین و یاران او بر زمین ریخت و از آن خون درخت آزادی و آزادگی رویید.
بدین سان نهضتی عظیم در تاریخ به وجود آمد و شکل گرفت و به تاریخ شکل داد. بدین سان این نهضت سر چشمه صدها نهضت دیگر شد که در تاریخ اسلام پدید آمد مانند نهضت توابین- نهضت مختار ثقفی- نهضت زید- نهضت شهدای فخ و تا هم اکنون نیز هر نهضتی که در برابر ستم و تباهی و روش های بیدادگرایانه- در دنیای اسلام و شیعه پا می گیرد و سایه آن نهضت و عاشورا و قیام امام حسین است.
درباره کاری که امام حسین(ع) در تاریخ کرده است بسیار سخن گفته اند اما امکان ندارد کاری را امام حسین(ع) کرده است بفهمیم مگر که بفهمیم شهادت چیست، داستان شهادت و آنچه را که شهادت تداعی میکند بقدری احساسی و بقدری هیجان آمیز و عاشقانه است که روح را به آتش می کشد و مطق را فلج می کند و قدرت ناطقه را ضعیف و اندیشیدن را دشوار .
چه اینکه شهادت آمیزه ای است از یک عشق گذاران و از یک حکمت عمیق و پیچیده و این دو را با هم نمی توان بیان کرد و در نتیجه حق سخن را ادا نمود.
برای فهمیدن شهادت باید اول مکتبی را که شهادت در آن مکتب معنی می دهد و شهادت در آن طرز تفکر قابل توضیح است و در این عقیده خاص شهادت ارزش می یابد روشن بشود و آن عبارت است از مکتبی که حسین(ع) یکی از مظاهر این مکتب است.
شهادت در فرهنگ ما، مرگ دلخواهی است که مجاهد فی سبیل الله با منطق و شعور وبیداری و بینایی خویش- خود انتخاب می کند و شهید بزرگترین بار معنی را در بردارد.
شهید در لغت به معنی حاضر، ناظر و به معنای گواه و گواهی دهنده است و بالاخره به معنی نمونه، الگو و سرمشق ، امید به آن که همه ما شاگردان مخلص و درس آموزان این مکتب سرخ حسینی باشیم.
انتهای پیام/
نظر شما